×
DDP staat voor Delivered Duty Paid, wat een van de internationale handelsvoorwaarden is zoals vastgesteld door de ICC, waarbij de verkoper vrijwel alles op zich neemt. Bij transacties onder DDP-voorwaarden draagt de verkoper alle risico's en kosten die gepaard gaan met het leveren van producten op de plaats die de koper heeft aangegeven. Dat houdt in dat de verkoper de transportkosten dekt, zorgt voor verzekering, afhandeling van zowel export- als importdocumentatie verzorgt en eventuele verschuldigde rechten en belastingen betaalt. Voor kopers betekent deze regeling dat zij hun goederen ontvangen zonder zich zorgen te hoeven maken over onverwachte kosten of problemen bij de douane. Vanwege al deze verplichtingen behoort DDP tot de meest veeleisende Incoterms voor verkopers, maar biedt het aan de kant van de koper grote gemakken.
DDP staat aan het uiteinde van het spectrum vergeleken met opties zoals DAP (Delivered At Place), waarbij kopers zorg dragen voor alle invoerdocumentatie en rechten, of EXW (Ex Works), waarbij kopers vrijwel alles regelen, van het ophalen van de goederen bij de fabriek tot het regelen van het vervoer. Wat DDP anders maakt, is dat verkopers verantwoordelijk zijn voor alle douane-afhandeling en wettelijk vereiste belastingen moeten betalen. Deze regeling geeft kopers gemoedsrust, omdat zij precies weten wat hun totale kosten zullen zijn bij aankomst van de goederen. Maar er is een addertje onder het gras voor verkopers die niet bekend zijn met lokale regelgeving in verschillende landen. Zij lopen namelijk het risico op onverwachte kosten en ingewikkelde administratie, wat winsten kan aantasten of zelfs verliezen kan veroorzaken als er iets misgaat.
Bij werken onder DDP-voorwaarden nemen verkopers een aanzienlijke verantwoordelijkheid op zich. Zij moeten alles regelen, van transport van deur tot deur tot het verkrijgen van de noodzakelijke uitvoer- en invoervergunningen. Douaneaangiften zijn evenmin optioneel, en zij moeten alle invoerrechten en belastingen berekenen en betalen voordat zij uiteindelijk de daadwerkelijke levering coördineren. Uit het rapport 'International Trade Compliance Benchmarks 2024' blijkt dat goede DDP-operaties vereisen dat verkopers hun invoergaranties up-to-date houden en alle regels in het bestemmingsland naleven. Kopers hebben hier veel minder zorgen over. Hun belangrijkste taken zijn het verstrekken van nauwkeurige leveringsinformatie, het organiseren van het lossingsproces zodra de goederen arriveren en het controleren of alles schadevrij is aangekomen. Hoewel deze duidelijke scheiding van rollen internationale aankopen veel soepeler kan maken, legt dit wel aanzienlijke druk op verkopers om robuuste logistieke systemen te hebben en diepgaande kennis van de nalevingsvereisten in verschillende markten.
Veel verkopers beseffen niet hoe riskant het is om te verkopen op basis van DDP-voorwaarden, omdat zij uiteindelijk alles moeten betalen, van invoerrechten tot lokale belastingen en verzendkosten. Er zijn talloze verborgen kostenvalstrikken die exporteurs kunnen overvallen. Wisselkoersen kunnen sterk schommelen, pakhuizen rekenen extra wanneer goederen bij de douane blijven staan, en vervoerders brengen soms onverwachte toeslagen in rekening voor het afhandelen van aangemelde rechten. Volgens onderzoek uit vorig jaar kostte bijna zeven op de tien DDP-zendingen uiteindelijk 12% tot 15% meer dan oorspronkelijk gecalculeerd. Het grootste deel van deze extra kosten komt voort uit lastige eindleveringskosten en het regelen van de juiste douaneborgstellingen. Het probleem doet zich meestal voor omdat bedrijven de voortdurend veranderende tarieven of seizoensgebonden aanpassingen van invoerrechten in het land van bestemming niet goed volgen.
Een verkeerde GN-code voor producten die worden verzonden onder DDP-voorwaarden kan ernstige problemen veroorzaken. De douane kan de zending controleren, boetes opleggen of zelfs de goederen in beslag nemen. Volgens cijfers van U.S. Customs and Border Protection leidden onjuiste classificaties in 2023 tot meer dan twee miljard driehonderd miljoen dollar aan extra invoerrechten. DDP-zendingen lopen een hoger risico omdat veel verkopers onvoldoende op de hoogte zijn van de eisen die verschillende landen stellen bij het invoeren van goederen. Een ander probleem is het onderwaarderen van artikelen door ze goedkoper aan te geven dan ze in werkelijkheid zijn, om zo invoerrechten te besparen. Wanneer de douane deze afwijkingen ontdekt via geautomatiseerde systemen, worden alle betrokken partijen beboet en lijdt hun reputatie op de markt schade.
Ongeveer 38 procent van de DDP-zendingen wordt vertraagd vanwege problemen met papieren. We hebben het over ontbrekende oorsprongscertificaten, verkeerde bedragen op commerciële facturen of onvolledige veiligheidsformulieren voor invoer. Dit gebeurt vaak bij bedrijven die goederen verzenden tussen verschillende landen, maar die niet beschikken over adequate compliance-systemen. Kleinere en middelgrote bedrijven hebben hierbij vooral moeite, omdat de meeste geen voltijds personeel hebben dat zich bezighoudt met internationale handel. Wanneer de douane zendingen stillegt voor het aanpassen van documenten, duurt het meestal ongeveer 3 tot 7 werkdagen. Dit zorgt voor grote problemen in de supply chain en leidt tot oplopende opslagkosten tijdens de wachttijd. En vergeet niet: volgens DDP-regels komen al deze extra kosten volledig voor rekening van de verkoper.
Veel mensen maken zich onnodig zorgen over DDP-verzending en denken dat ze automatisch de wettelijke importeur van record worden zodra ze iets uit het buitenland verkopen. Maar hier wordt het lastig. Volgens de Amerikaanse regels moet de daadwerkelijke importeur van record banden hebben met de Verenigde Staten, hetzij door woonplaats of zakelijke aanwezigheid. Wat gebeurt er dus als buitenlandse verkopers dit vergeten? Dan hebben ze iemand lokaal nodig die deze verplichtingen kan vervullen – meestal een gemachtigde douane-expediteur of een andere binnenlandse vertegenwoordiger die namens hen optreedt. Toch slaan veel partijen deze stap volledig over. En raad eens wat er gebeurt? Als er een probleem is bij de douane, komt alle juridische verantwoordelijkheid terecht bij de ontvanger van de zending, ongeacht wat tussen koper en verkoper is overeengekomen in hun contractvoorwaarden.
Bij het werken onder DDP-voorwaarden moeten verkopers zich houden aan de zogenaamde "redelijke zorgvuldigheid"-norm die is vastgesteld door de Amerikaanse Douane- en Grensbewaking (CBP). Dit betekent in wezen dat zij de goederen correct moeten classificeren, correct moeten taxeren en correct moeten aangeven waar zij vandaan komen. Als bedrijven zich niet aan deze regels houden, kunnen zij boetes krijgen die oplopen tot de volledige waarde van de verzonden zending. Volgens handelscompliancespecialisten komt ongeveer 30 procent van alle douaneboetes voort uit fouten in taxatie of onjuiste classificaties voor DDP-imports, zoals gemeld in Trade Risk Analysis in 2023. En hier is iets belangrijks: zelfs als er contracten bestaan die enige bescherming bieden, blijft de persoon of het bedrijf dat als Importeur van Record is aangewezen, wettelijk verantwoordelijk om aan te tonen dat zij passende maatregelen hebben genomen om naleving van de invoerverordeningen te waarborgen.
In de meeste DDP-opstellingen fungeert de verkoper doorgaans als Importeur van Record (IOR), maar volgens de Amerikaanse wetgeving kunnen kopers aansprakelijk worden gesteld als verkopers niet correct iemand binnen het land aanwijzen om de invoer te regelen. De persoon die is aangewezen als IOR moet zorgen voor alles wat verband houdt met het invoeren van goederen in de VS, van het correct betalen van tarieven tot het waarborgen dat de papieren overeenkomen met wat daadwerkelijk wordt verzonden, en ook het naleven van alle productveiligheidsvoorschriften. Aangezien Customs and Border Protection erop staat dat de IOR in de VS gevestigd is, moeten buitenlandse bedrijven officieel een geregistreerde douane-expediteur benoemen voor deze rol. Als ze deze stap overslaan, wie denkt u dan dat uiteindelijk met de verantwoordelijkheid blijft zitten? Juist, de koper wordt dan automatisch als IOR aangemerkt.
Wanneer verkopers geen activiteiten hebben in de Verenigde Staten of gewoonweg hun IOR-verantwoordelijkheden vergeten, eindigen kopers vaak standaard als IOR. De CBP-auteur gaat niet opzij voor de geadresseerde en kan met allerlei sancties, forse boetes of zelfs door in beslagname van de zending zelf komen wanneer de officiële IOR de nalevingsproblemen niet kan oplossen. De situatie wordt erg ingewikkeld voor kopers die ingrijpen en helpen met leveranciersinformatie of delen van de douaneformulieren invullen, omdat het dan lijkt alsof zij een zekere mate van verantwoordelijkheid delen. En hier wordt het soms oneerlijk: kopers kunnen nog steeds gevolgen ondervinden van fouten die in eerste instantie niet hun schuld waren.
Om risico's te verkleinen, moeten kopers:
Bovendien verhoogt het gebruik van technologie voor real-time volgen van zendingen en nalevingsbewaking de zichtbaarheid van de douanestatus en helpt het om risicofactoren te identificeren voordat de goederen arriveren.
Bij het bekijken van de risico's van DDP-verzending moeten bedrijven eerst controleren welke invoerrechten, belastingen en extra kosten van toepassing kunnen zijn zodra de goederen hun eindbestemming bereiken. De cijfers tonen hier ook iets interessants. Volgens recente handelsrapportages leiden ongeveer 27 procent van alle DDP-zendingen tot hogere kosten dan verwacht, omdat ze verkeerd waren geclassificeerd onder tarieven of omdat er een geschil was over hun waarde. Slimme bedrijven plannen vooruit voor verschillende scenario's waarin valutakoersen onverwacht veranderen, nieuwe tarieven 's nachts worden ingevoerd of plotselinge antidumpingstraffen worden opgelegd door buitenlandse overheden. Deze factoren beïnvloeden echt het bedrag dat uiteindelijk op de bottomline terechtkomt wanneer producten hun eindbestemming bereiken.
Een degelijk risico-evaluatiekader maakt een groot verschil bij het correct omgaan met DDP. Goede kaders zijn doorgaans voorzien van standaardchecklists die helpen beoordelen hoe capabel leveranciers daadwerkelijk zijn, inzicht geven in welke regelgeving op de bestemming van toepassing is, en mogelijke problemen in de supply chain opsporen. Deze systemen moeten zowel kwantitatieve aspecten kunnen behandelen, zoals het stellen van limieten voor kostenvariaties, als kwalitatieve aspecten, zoals de vraag of politieke ontwikkelingen verontrustend kunnen zijn of of er plots nieuwe regels kunnen opduiken. Bedrijven die regelmatig stresstests uitvoeren op basis van concrete situaties uit eigen ervaring, vinden doorgaans gaten in hun verdediging lang voordat die gaten zich ontwikkelen tot dure problemen op termijn.
Duidelijke voorwaarden in contracten helpen echt om DDP-risico's te verkleinen. De overeenkomst moet duidelijk maken wie verantwoordelijk is voor douanezaken, betaling van rechten en het indienen van de vereiste documentatie. Het is zinvol om secties op te nemen over wat er gebeurt als kosten onverwacht stijgen, wie aansprakelijk is bij boetes, en hoe geschillen moeten worden opgelost. Wanneer iedereen precies ziet wat hij moet betalen en welke documenten nodig zijn, worden verrassingen later in de weg genomen. Deze transparantie voorkomt dat beide partijen worden geconfronteerd met onverwachte kosten of problemen met regelgeving op termijn.
Nieuwe technologische hulpmiddelen maken het nu mogelijk om tijdens DDP-verzendingen de naleving in realtime te monitoren en de kosten continu in de gaten te houden. Slimme systemen detecteren automatisch mogelijke regelgevingsproblemen, berekenen welke invoerrechten verschuldigd zijn en geven bedrijven inzicht in de exacte locatie van zendingen op elk gewenst moment. Brancherapporten tonen aan dat bedrijven die deze digitale oplossingen implementeren, hun douanevertragingen met ongeveer 40 procent verminderen in vergelijking met verouderde papieren methoden. Bovendien bewaren deze platforms alle benodigde documentatie en genereren gedetailleerde rapportages, zodat bedrijven niet in paniek hoeven te raken wanneer auditors langskomen of wanneer ze zelf hun nalevingsgeschiedenis later willen controleren.
Een kleine productieonderneming die industriele apparatuur importeert, wist een forse boete van 50.000 dollar te ontwijken doordat zij tijdig een fout in de papieren ontdekte voordat de zending door de douane ging. Hun recente zending ter waarde van ongeveer 250.000 dollar kwam vast te zitten aan de grens omdat de omschrijvingen op de commerciële factuur niet overeenkwamen met die op het vrachtbrief. Na dieper onderzoek ontdekte het logistieke team tegenstrijdige Harmonized System-codes in alle documentatie – iets dat gemakkelijk kan leiden tot boetes volgens de strengere douaneregels van 2024. Zij losten het op door een drievoudige controleprocedure in te voeren waarbij zij de factuur vergelijken met zowel de verpaklijst als het vrachtbrief. De meeste bedrijven die met vergelijkbare problemen te maken krijgen, moeten rekenen op een oplossingstijd tussen twee en drie weken, waardoor het voorkomen van dergelijke vertragingen een doorslaggevend verschil maakte voor hun bedrijfsvoering.
Hoewel DDP-voorwaarden ervoor moeten zorgen dat de meeste risico's bij de verkoper liggen, blijken veel kopers uiteindelijk toch de last te dragen wanneer er problemen bij de douane ontstaan. Volgens een recent handelscompliancerapport uit 2024 moest bijna zeven op de tien kopers een deel van de kosten betalen in geschillen gerelateerd aan DDP, met name wanneer hun leveranciers geen juridische activiteiten hadden in het land waar de goederen werden ingevoerd. Douaneautoriteiten richten zich doorgaans op degene die als importeur op de papieren staat, en dat is meestal de koper. Alleen goede contractbepalingen bieden hierbij geen bescherming tegen deze aansprakelijkheid. Uit hetzelfde onderzoek bleek dat bedrijven die geen adequaat systeem hadden opgezet voor het beheren van DDP-risico’s bijna vijftig procent meer geld uitgaven aan het omgaan met complianceproblemen, vergeleken met bedrijven die van tevoren een risicomanagementaanpak hadden gepland en geïmplementeerd voordat problemen zich voordeden.
DDP staat voor Levering Betalingsrecht Vrij. Onder DDP-voorwaarden regelt de verkoper alle risico's en kosten die zijn verbonden aan de levering van producten naar de locatie van de koper, inclusief vervoer, verzekering, export- en importpapierwerk en het betalen van toepasselijke rechten en belastingen.
Het belangrijkste verschil is dat bij DDP de verkoper al het douanepapierwerk en de belastingen regelt. In tegenstelling daartoe moeten kopers bij voorwaarden zoals DAP (Levering Op Afgesproken Plaats) en EXW (Ex Werk) diverse stappen zelf uitvoeren, waaronder het papierwerk voor invoer en het betalen van rechten.
Verkopers regelen het transport van deur tot deur en alle rechten en belastingen, terwijl kopers de leveringsinformatie verstrekken, het lossen organiseren en de goederen bij aankomst op schade controleren.
Algemene risico's zijn verborgen kosten door wisselkoersschommelingen en onverwachte vergoedingen, verkeerde tariefclassificaties, documentatiefouten die leiden tot vertragingen, en misvattingen over de verplichtingen van de importeur van record.
Het gebruik van technologie voor real-time nalevingsbewaking en kostenvolging, en het opstellen van duidelijke contractuele afspraken en transparantie in overeenkomsten kunnen de risico's van DDP verminderen.
